Zoonlief van 7 naar bed gebracht met voorleesverhaaltje...en dat hij dat zelf nog af mocht lezen als ik naar beneden was. Zie ik in de woonkamer nog zijn favoriete bedknuffels op de bank liggen. Na gebons op zijn slaapkamerdeur én een aarzelend 'ja' vanaf zijn kant, klonk mijn zware stem: "zijn hier ook stoute kindertjes?"...en toen was het even stil..."NEE!" was toen het absolute antwoord. Ik deed de deur open, hield de knuffels achter mijn rug..."mamaaa...wat doe jij nou?!" zegt hij. 'Ik ben Sinterklaas, niet je moeder", zeg ik met zware stem, "ik kom kadootjes brengen, voor een lief kind". De verbazing was groot...zijn ogen groot van nieuwsgierigheid, en tadaaaaa...daar kwamen zijn knuffels tevoorschijn. Hij bescheurde zich van het lachen! Wat heeft hij toch een fijn gevoel voor (mijn) humor.
Reactie plaatsen
Reacties